ماهیان خاویاری از خانواده تاس ماهیان میباشند که با توجه به قدمت آنها به عنوان فسیل‌های زنده نیز شناخته می‌شوند. این ماهی‌ها به ۲۷ گونه و زیرگونه در جهان تقسیم می‌شوند.

پنج گونه از ماهیان خاویاری ممتاز جهان شامل فیل‌ماهی یا بلوگا، تاس ماهی روسی یا چالباش، تاس ماهی ایرانی یا قره برون، ماهی شیپ و ماهی ازون برون یا سوروگا از گونه‌های اصلی دریای خزر هستند.

پرورش ماهیان خاویاری به‌منظور استحصال  خاویار و همچنین گوشت ماهیان خاویاری در آب‌های گرم و در استخرهای خاکی و همچنین در حوضچه‌های بتنی و فایبرگلاس صورت می‌گیرد. گونه‌های پرورشی قابل پرورش در ایران Acipenser ruthenus (استرلیاد ولگا) و Huso huso (فیل‌ماهی) می‌باشند. از آنجا که رشد ماهیان خاویاری کند است لذا انتخاب غذای مناسبی که با سطح مناسب انرژی و تأمین کلیه فاکتور های مورد نیاز ماهی در شرایط متنوع آب‌وهوایی کشور، باعث رشد هماهنگ ماهی با برنامه زمان‌بندی پرورش‌دهندگان باشد و از سویی دیگر از اتلاف وقت و کاهش رشد جلوگیری کند؛ اهمیت بسزایی دارد.

مزایایی استفاده از خوراک تولیدی به روش  اکسترود عبارتند از:

• متعادل بودن نسبت پروتئین/چربی بهترین ضریب رشد را فراهم می‌نماید.
• ضریب تبدیل مناسب با توجه به رشد کند ماهیان خاویاری.
• بهبود پاسخ ایمنی طبیعی ماهی نسبت به بیماری‌ها به دلیل داشتن ترکیبات تحریک‌کننده سیستم دفاعی.
• چگالی مناسب خوراک و مدت‌زمان طولانی غوطه‌وری و سقوط در ستون آب که موجب استفاده حداکثری از غذای داده‌شده می‌شود.
• حرکت زیگزاک خوراک در هنگام سقوط که آن را قابل‌ رؤیت برای ماهیان می‌کند.
• استفاده از با کیفیت ترین مواد اولیه جهت تهیه این نوع خوراک.
• قوام و پایداری مناسب وعدم گسستگی دانه‌های خوراک حتی پس از رسیدن به بستر که باعث کاهش آلودگی محیط پرورشی می‌گردد.